Jak działa Konwencja?
© UNICEF/UN0267994/Kiron

Jak działa Konwencja?

Międzynarodowe traktaty i umowy dotyczące praw człowieka, takie jak Konwencja o prawach dziecka, opracowywane są w drodze negocjacji między państwami członkowskimi Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Przystąpienie do Konwencji o prawach dziecka

Państwo może zostać stroną na dwa sposoby: poprzez podpisanie i ratyfikację lub przystąpienie. Ratyfikując Konwencję lub Protokół Fakultatywny lub przystępując do nich, państwo przyjmuje zobowiązanie do poszanowania, ochrony i wypełniania praw określonych w niniejszym dokumencie - w tym do przyjmowania lub zmiany przepisów i polityk niezbędnych do wdrożenia postanowień umowy.

Protokoły Fakultatywne do Konwencji są rozpatrywane niezależnie od Konwencji i należy je ratyfikować lub przystąpić do nich oddzielnie, ale proces jest taki sam. Państwa nie muszą być stroną Konwencji, aby ratyfikować lub przystąpić do jednego lub wszystkich Protokołów Fakultatywnych.

Podpisanie

Podpisanie stanowi wstępne zatwierdzenie konwencji lub protokołu. Podpisanie dokumentu nie stwarza wiążącego obowiązku prawnego, ale świadczy o woli państwa do zbadania traktatu w kraju i rozważenia jego ratyfikacji. Chociaż podpisanie nie zobowiązuje państwa do ratyfikacji, zobowiązuje państwo do powstrzymania się od działań, które mogłyby podważyć cel traktatu.

Ratyfikacja lub przystąpienie

Ratyfikacja lub przystąpienie oznacza, że umowa jest prawnie związana postanowieniami konwencji. Chociaż przystąpienie ma taki sam skutek prawny jak ratyfikacja, procedury są różne. W przypadku ratyfikacji państwo najpierw podpisuje, a następnie ratyfikuje traktat. Procedura przystąpienia ma tylko jeden krok - nie jest poprzedzona aktem podpisu.

Formalne procedury ratyfikacji lub przystąpienia różnią się w zależności od krajowych wymogów prawnych państwa. Przed ratyfikacją lub przystąpieniem kraj zwykle dokonuje przeglądu traktatu, aby ustalić, czy przepisy krajowe są zgodne z jego postanowieniami, i rozważyć najwłaściwszy sposób wdrażania mechanizmów służących przestrzeganiu traktatu.

Najczęściej, kraje, które promują konwencję podpisują ją wkrótce po przyjęciu. Następnie ratyfikują traktat, gdy wszystkie wymagane w kraju procedury prawne zostaną spełnione. Inne państwa mogą rozpocząć proces zatwierdzania na szczeblu krajowym i przystąpić do traktatu po zakończeniu procedur krajowych, bez uprzedniego podpisania traktatu.

Zarówno ratyfikacja, jak i przystąpienie obejmują dwa etapy. Po pierwsze, odpowiedni organ krajowy kraju - parlament, senat, koronowana głowa, głowa państwa lub rządu, bądź ich kombinacja - postępuje zgodnie z krajowymi procedurami konstytucyjnymi i podejmuje formalną decyzję o przystąpieniu do traktatu. Po drugie, dokument ratyfikacyjny lub dokument przystąpienia, formalne zapieczętowane pismo odnoszące się do decyzji i podpisane przez właściwy organ państwa, jest przygotowywane i składane u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku.